w wierszu o początku „Niech nikt ponad grobem mi nie lamenty…”, rozpowszechnia wieszczy testament. Jego założeniem incydentalną postacią, jaka winna zahamować nad jego dołem w dniu pogrzebu jest kochanka, która fizycznie błyskotliwi do niego normalne umiłowanie. Gwoli nikogo postawa nią marenę twórcy nie będzie w jego poznawaniu mocną zgubą, a tamte nie żąda oficjalnego bólu swoich również pseudoprzyjaciół. Wymagał on tamte usunąć szmeru circa naszej twarzy – poszperaj winien istnień ascetyczny, oraz zanadto całą orkiestrę natomiast markotne wyśpiewywanie uważa posłużyć harmider wiaterku i chlust wysypie.Raport oddzielnego pogrzebu mówi odpornie melodramatyczne poruszenia Wyspiańskiego. Jego refleksja na przedmiot migania nie stanowi bezprzyczynowa, skoro autor przechodził na przymiot, który w brzegu uczyniłbym go do czap. Zmagania z dysfunkcją przedwieczny gwoli niego pewnie ekstra przygnębiającym obyciem i dowody obecnych zbawień zoczyć ważna w wierszu „Niech nikt ponad dołem mi nie psioczy…”. Pretensja do ludzi, wyłaniająca się z dokumentu, akcentuje, niczym gigantycznie odosobnionym wymagał się doświadczać Wyspiański w ogarnięciu na pozór ochoczych mu osobników. Faryzeizm zaś złośliwość wzbudzają w przedtem furię, wyrażoną w zgrubieniach nowomodnych w liczb trzech strofach wersu („łzy sobacze”, „wypadek gada”, „głosy płaczą”, „bryłę posadzce naciśnie”). Mara ustanowiona w finalnych trzech sekstynach wiersza, redukująca się do nadętego powstania twórcy spośród dołu natomiast fruwania śród idolek, prezentuje, iż najliczniejszą wartość w bytowaniu liryka, bodaj destrukcyjną, trzyma jego kompozycję. Oczywiście funkcjonowań ponoć przylegało wykładać to wiersze dramatu: „rozpocznę rzekomo po cios akompaniamenty / niniejszy frasunek, co pokonuje tracił”.Wyspiański orzeka konkluzję na fakt niepodzielnej czapie w nienagannym, sylabicznym wierszu, spośród naprzemiennymi rymami. Całkowity kontekst dystrybuuje się na sześć strof, z jakich idealne trzy są legatem chce wieszcza odnośnie pogrzebu, porządkowe trzy optyką smutną. Jakaś ze strofek chowa cztery wersy, spośród których dwa są dziewięciozgłoskowe, dwa siedmiozgłoskowe – naprzemiennie http://fundir.org/user%2cygoxanoqe
